Uganda, I love you, nkwagala!
26 november 2016 - Jinja, Oeganda
Zomaar even een blogje.
Het klinkt misschien een beetje gek, maar toen ik me aan het voorbereiden was op Uganda heb ik vooral nagedacht over wat ik kon doen om Nederland niet te missen. Ik was best wel bang dat ik heimwee zou krijgen, ik was immers nog nooit langer dan 3 weken van huis geweest. Maar nu mijn avontuur een beetje ten einde loopt, merk ik eigenlijk dat ik Nederland helemaal niet zo mis en ben ik juist bang dat ik moeite ga krijgen met afscheid nemen hier, van Uganda! Wat over iets meer dan 3 weken toch echt gaat gebeuren...
Ik had er eigenlijk geen rekening mee gehouden dat het me hier zo goed zou bevallen. Ik wilde vooral 'weg', waarheen dan ook. Maar Uganda heeft een beetje mijn hart gestolen! Het Afrikaanse leven en de cultuur zijn niet te vergelijken met Nederland en er zijn natuurlijk ook mindere kanten (slecht intetnet, stroomuitval, geen wasmachine, schaarse producten, racistische opmerkingen, ongeordend leven, derdewereldland...), maar ik voel me hier zo heerlijk. Ik ben zo blij dat ik dit avontuur ben aangegaan!
De tijd is veel te snel gegaan en ik wil nog helemaal niet weg, maar het is ook wel even goed zo. Er zijn toch wel wat mensen die er op rekenen dat ik op 20 december op schiphol sta en ik schijn ook nog een studie af te moeten maken en mogelijk een kampioenschap te gaan vieren met mijn geweldige voetbalteam, dus don't worry: ik kom terug ;-)
Maar als ik mijn Hollandse taken heb volbracht, begin ik misschien wel weer een nieuw avontuur... Maar wat en waar? Geen idee. Dat houd ik lekker open. Heerlijk om jong en vrij te zijn!
Het klinkt misschien een beetje gek, maar toen ik me aan het voorbereiden was op Uganda heb ik vooral nagedacht over wat ik kon doen om Nederland niet te missen. Ik was best wel bang dat ik heimwee zou krijgen, ik was immers nog nooit langer dan 3 weken van huis geweest. Maar nu mijn avontuur een beetje ten einde loopt, merk ik eigenlijk dat ik Nederland helemaal niet zo mis en ben ik juist bang dat ik moeite ga krijgen met afscheid nemen hier, van Uganda! Wat over iets meer dan 3 weken toch echt gaat gebeuren...
Ik had er eigenlijk geen rekening mee gehouden dat het me hier zo goed zou bevallen. Ik wilde vooral 'weg', waarheen dan ook. Maar Uganda heeft een beetje mijn hart gestolen! Het Afrikaanse leven en de cultuur zijn niet te vergelijken met Nederland en er zijn natuurlijk ook mindere kanten (slecht intetnet, stroomuitval, geen wasmachine, schaarse producten, racistische opmerkingen, ongeordend leven, derdewereldland...), maar ik voel me hier zo heerlijk. Ik ben zo blij dat ik dit avontuur ben aangegaan!
De tijd is veel te snel gegaan en ik wil nog helemaal niet weg, maar het is ook wel even goed zo. Er zijn toch wel wat mensen die er op rekenen dat ik op 20 december op schiphol sta en ik schijn ook nog een studie af te moeten maken en mogelijk een kampioenschap te gaan vieren met mijn geweldige voetbalteam, dus don't worry: ik kom terug ;-)
Maar als ik mijn Hollandse taken heb volbracht, begin ik misschien wel weer een nieuw avontuur... Maar wat en waar? Geen idee. Dat houd ik lekker open. Heerlijk om jong en vrij te zijn!
De Afrikaanse manier van leven is ook aanstekelijk; ik kijk met weemoed terug naar hun easy way of living. Iets wat je in Nederland helaas niet lang kunt vasthouden. Ben blij voor je in alle opzichten.
Dikke knuffel;
Weet je, na Afrika heb je geen hakschoenen meer nodig Jolinde! Trots